Bunkier systemu łączności układu warszawskiego – muzeum

Po zakończeniu II wojny światowej między krajami ugrupowania socjalistycznego i kapitalistycznego doszło do napięć politycznych i militarnych, tzw. zimnej wojny. Zakładano, że konflikt wojenny, kolejna wojna światowa, w której może być użyta broń nuklearna, może wybuchnąć w każdej chwili. Dlatego wkrótce zaczęto budować sieć znaną jako National Cable Circuit, która omijała duże miasta. Wokół Pragi, Brna i Ołomuńca powstał genialny system podziemnych przejść o długości setek kilometrów. Zbudowano też dziesiątki konstrukcji naziemnych, które miały różnorakie przeznaczenie. Jednym z typów takich obiektów była rezerwowa stacja nagłośnienia, czyli potężny bunkier, którego działanie zapewniała państwowa radiokomunikacja i wojsko. Budowa schronu Přáslavic trwała sześć lat w latach 70-tych. Powstał w miejscu, gdzie przed II wojną światową wydobywano kamień i gdzie dzięki temu powstało naturalne jezioro, po którym miejscowi kąpali się. Pracowali dzień i noc, beton był „wylany w wielkim stylu”, jak wspominał jeden ze świadków. Bunkier służył jako zapasowa stacja wzmacniająca, w której zbiegają się różne rodzaje kabli komunikacyjnych. +420604935025 michal.netolicky@flenexa.com