Château du Wildenstein

Położenie zamku na szczycie moreny lodowcowej dominującej na drodze z Przełęczy Oderańskiej w kierunku Lotaryngii sprawiło, że był to doskonały punkt obserwacyjny. Pierwsza wzmianka o zamku Wildenstein pochodzi z 1312 roku jako własność hrabiego Ferrette, Ulricha III. Obiecał swojemu rywalowi, opatowi Murbach, że nie będzie budował zamków na terenie opactwa, pod warunkiem, że Pierre de Bollwiller otrzyma wolną rękę w Wildenstein. Został on przekazany jako lenno Pierre'owi i pozostawał w rękach jego rodziny aż do 1536 roku. W tym czasie był już praktycznie w ruinie i opat Murbach odkupił go i zaczął odbudowywać i restaurować zamek, aby lepiej nadawał się do prowadzenia działań wojennych. W tym czasie zbudowano także kaplicę pod wezwaniem Świętego Krzyża ( Sainte Croix ). W czasie wojny trzydziestoletniej został zdobyty i odbity przez Szwedów i został zniszczony przez Szwedów w 1644 roku. Od końca XVII wieku służył jako źródło materiałów budowlanych dla okolicznych wsi, m.in. dla kościoła w Odereniu Zamek zajmuje cały szczyt skalistego wychodnia (zwanego Schlossberg), na wysokości 666 m. W skale przebito tunel umożliwiający dostęp do dolnego dziedzińca, sztucznie powiększonego w XVI wieku. Niewiele z zamku jest dziś widocznych poza śladami okrągłych wież, fragmentów murów o niskiej wysokości i schodów wykutych w skale prowadzących na górny taras.