Igreja de Nossa Senhora da Assunção de Elvas

Budowę kościoła, zwanego wówczas Nossa Senhora da Praça, rozpoczęto w 1517 roku na zlecenie królewskiego architekta Francisco de Arruda, który był także odpowiedzialny za akwedukt Amoreira zapewniający wodę pitną dla tego ufortyfikowanego miasta na granicy z Hiszpanią . Było to to samo miejsce, w którym do tej pory znajdował się kościół Santa María dos Açougues. Nowa świątynia została ostatecznie otwarta dla kultu w 1537 roku, ale prace trwały do ​​końca stulecia pod kierunkiem mistrza kamieniarskiego Diogo Mendesa. Jest to oś, od której zorientowano całe historyczne centrum miasta. Mistrzostwo Francisco de Arrudy dało początek majestatycznej budowli o wyglądzie twierdzy, która szczyci się dzwonnicą na szczycie fasady i zwieńczona jest ściętymi blankami. Portal główny zaprojektował Miguel de Arruda na zlecenie kardynała D. Henrique. W 1570 roku, wraz z utworzeniem biskupstwa Elvas przez papieża Piusa V, kościół Nossa Senhora da Praça został przekształcony w katedrę w Elvas, poświęconą Nossa Senhora da Assunção. Pod względem artystycznym była to pierwotnie świątynia w stylu manuelińskim, choć z biegiem czasu część tego śladu zatraciła na skutek modyfikacji wprowadzanych przez kolejnych biskupów miasta. Wewnątrz całą bryłę kościoła wyznacza polichromowany cios z płytek, który nakazał biskup António de Matos de Noronha umieścić tam na początku XVII wieku. Kaplica główna, wykonana z marmuru w różnych kolorach i w stylu barokowym, została zbudowana w 1734 roku według projektu José Francisco de Abreu. Na szczególną uwagę zasługują także wspaniałe organy chóru wysokiego, zamówione w 1762 r. przez biskupa Lourenço de Lencastre u włoskiego organisty Pasquala Caetano Oldoniego i ukończone w 1777 r. Kościół pełnił funkcję katedry aż do 1881 r., kiedy to utracił status ten i stolicę biskupią przeniesiono do Évora.