Kanał Kiloński – punkt widokowy i śluza w Kilonii

Nord-Ostsee-Kanal to potężny kanał łączący Morze Bałtyckie w Zatoce Kilońskiej, z Morzem Północnym. Budowla powstała w 1895 roku i początkowo miała nazwę Cesarza Wilhelma. Kanał znacznie skrócił drogę morską, wcześniej okręty musiały opływać Półwysep Jutlandzki i wybierać drogę przez Cieśniny Duńskie. Wydłużało to trasę o około 460 km. W latach 1887-1895, Kanał Kiloński został przebudowany, a w latach 1909-1914 pogłębiony. Obecnie liczy 98 637 m długości i 102 m szerokości, na jego końcach znajdują się śluzy, które mają po dwie komory. Stare komory mają długość 125 m, a nowe 310 m. Daje to możliwość żeglugi statkom o zanurzeniu 9,5 m, długości 160 m i szerokości 27 m lub 7,0 m zanurzenia dla statków o długości 235 m i 32,5 m szerokości. Średnia głębokość kanału wynosi 11 metrów, przecina go 10 wysokich mostów o prześwicie powyżej 40 m. Nad bezpieczeństwem żeglugi czuwa sieć radarów na brzegach, które pomagają nawigować przy złej widoczności. Ciekawostką jest, że promy pływające przez Kanał Kiloński naszą nazwy miast utraconych przez Niemcy w wyniku II Wojny Światowej. Znajdziemy wśród nich np. Swinemunde (Świnoujście), Stettin (Szczecin), Kolberg (Kołobrzeg), Stolpmunde (Ustka), Danzig (Gdańsk). Podane współrzędne GPS poprowadzą was na platformę widokową na kanał przy śluzie w Kilonii. Mieści się tu też niewielkie muzeum pokazujące historię kanału.