Koïfhus Colmar

Koïfhus, czyli dawny urząd celny, zajmował strategiczne miejsce u zbiegu Grand'Rue i rue des Marchands, dwóch głównych dróg średniowiecznego miasta. Budowę obecnego budynku, wyobrażanego od 1433 roku, zakończono w 1480 roku. W XVI wieku dobudowano dwa sąsiadujące ze sobą budynki. Stan budowli w XIX w. był na tyle niepokojący, że przewidywano rozbiórkę. Projekt jednak zarzucono i w latach 1895-1898 przeprowadzono renowację. Z tego okresu pochodzi wieżyczka i przeszklone dachówki. Ostatnią renowacją przeprowadzoną w 2002 r. była naprawa balustrady z piaskowca w stylu renesansowym, którą usunięto w 1976 r. Koïfhus jest starszym lokalnym budynkiem publicznym i od chwili powstania pełnił podwójną funkcję. Parter służył jako magazyn i miejsce opodatkowania towarów importowanych i eksportowanych. Podłoga służyła do posiedzeń deputowanych Décapole, federacji 10 cesarskich miast Alzacji, która powstała w 1534 roku. Spotykał się tam także Magistrat. Rewolucja zniosła przywileje handlowe i budynek wykorzystano do innych celów. Około 1840 r. mieścił się tu teatr, a w 1848 r. pierwsza siedziba banku dyskontowego. Koïfhus był zajmowany przez Izbę Handlowo-Przemysłową od 1870 do 1930 roku, a pod koniec XIX wieku przez katolicką szkołę dla chłopców i szkołę izraelską. Dziś odbywa się tu wiele manifestacji i działań publicznych.