Museo Arqueológico de Sevilla

Początki Muzeum Archeologicznego w Sewilli sięgają końca XIX wieku, kiedy to stworzono publiczną kolekcję zabytków, z których większość pochodziła z rzymskiego miasta Italica. Dopiero w połowie następnego stulecia nastąpiło jej skonsolidowanie i rozbudowa, wraz z przeprowadzką ze starego klasztoru La Merced do obecnej lokalizacji: Pawilonu Sztuk Pięknych stworzonego przez Aníbala Gonzáleza na Wystawę Iberoamerykańską w 1929 r. i podarowanego przez Radę Miasta Sewilli. Muzeum Archeologiczne w Sewilli składa się z trzech pięter: W piwnicy znajduje się dziesięć pomieszczeń udostępnionych zwiedzającym. Można w nich obejrzeć wystawę materialnych dowodów istnienia różnych społeczeństw, które istniały na terenie obecnej prowincji Sewilli w okresie prehistorycznym i protohistorycznym. Na parterze znajduje się osiemnaście pomieszczeń, które przedstawiają okres rzymski, późną starożytność, średniowiecze, kończąc na epoce nowożytnej. Na piętrze znajdują się: Biblioteka, Sale Wystaw Czasowych, Aula Zgromadzeń oraz wewnętrzne obszary robocze: Dział Zarządzania, Administracja, Badania, Konserwacja, Restauracja i Upowszechnianie. Główne kolekcje: Prehistoria, Protohistoria, eksponujące okres późnej epoki brązu, wraz ze świadectwami kultur fenickiej i tartesyjskiej. Kolekcje rzymskie, głównie z Italiki, z ważną kolekcją rzeźb z okresu Hadriana. Znajdują się w nim eksponaty średniowieczne, wizygockie i islamskie. Obecnie Sala Monograficzna poświęcona Skarbowi Karamboli mieści się na pierwszym piętrze.