Pałac i Folwark w Celbowie

"...Obecny pałacyk zbudował Heinrich Alexander Rodenacker (1835-1882). Budynek wzniesiony został w stylu neogotyckim na skraju parku, którym, przed II wojną zajmował się ogrodnik Golnik. Spotkać tam można dzisiaj jeszcze kasztana jadalnego - rzadko występującego w naszych warunkach klimatycznych. W rejestrach Nadmorskiego Parku Krajobrazowego opisany jest jako egzemplarz w wieku 220 lat, obwodzie 6 metrów i wysokości 28 metrów. W dziejach Celbowa najbardziej zajmującą jak i też tragiczną historią jest ta, która dotyczy ostatnich właścicieli majątku przed II WW oraz ich potomków. Fritz Rodenacker razem z małżonką Erną zamieszkiwali w pałacu i zajmowali parterową część budynku. Byli jedynymi, z rodu, domownikami. Ich córka Elisabeth razem z mężem Henrichem Petzoldt i dziećmi (czwórka synów) prowadzili pobliski majątek Celbówko. Pałac w Celbowie na parterze posiadał cztery pokoje i jedną, dużą świetlicę. Kuchnia znajdowała się w piwnicy i połączona była z wyższym poziomem przy pomocy windy towarowej. Budynek był zelektryfikowany w okresie międzywojennym. Na pietrze wydzielono pokoje gościnne (5), natomiast służba mieszkała w piwnicy i stanowiły ją m.in. 3 gospodynie odpowiedzialne kolejno za kuchnię, pokoje oraz kurnik znajdujący się na tyłach domu. Dzisiejszy wygląd budynku zawdzięczamy remontowi przeprowadzonemu w 1972 roku - właśnie wtedy został otynkowany choć pozostawiono części narożne z uwidocznioną cegłą. Pierwotnie bowiem całość była nieotynkowana z celowo uwidocznioną cegłą. Pozostawiono również widoczne ceramiczne medaliony z wizualizacjami rolnictwa, plonów, rybołówstwa i myślistwa. W miejscu gdzie dzisiaj stoją metalowe maszty, znajdował się ukwiecony klomb zachwycający swoją różnorodnością, bogactwem kwiatów. Celbowo było prężnie działającym gospodarstwem rolno-hodowlanym. Dzisiaj, odwiedzając tą miejscowość, od razu rzuca się w oczy, że wszystkie zabudowania gospodarcze znajdowały naprzeciwko dworu, tak jakby właściciel chciał mieć wszystko na oku. Na dziedziną hodowlaną składały się: - konie - w okresie przedwojennym było to 14 fornalek co daje 56 sztuk. Fornalka to 4 konie, którymi opiekuje się 1 fornal, do którego obowiązków należało oczywiście czyszczenie, karmienie, dbanie o czystość boksów oraz praca w polu razem z końmi; - świnie - około 60 szt. - owce - około 800 sztuk; strzyżeniem zajmowali się pracownicy specjalnie sprowadzani ze Starogardu, którzy, raz do roku, w ciągu kilku dni, strzygli wszystkie owce (wymienia się nazwiska pracowników chlewni i owczarni, zazwyczaj są to rodziny Heftów, Rhode a na chwilę przed wybuchem IIWW - Hirsz). - krowy - około 100szt. - opiekę nad stadem sprawował oborowy, mający pod sobą jeszcze czterech pomocników; dojenie odbywało się ręcznie. Do dzisiaj uwagę zwraca okazały budnek znajdujący się w centrum rozległego podwórza. Jest to, zbudowany na planie kwadratu magazyn, na którego froncie widnieje data budowy - 1894. Posadzony został centralnie aby zapewnić swobodny dostęp do pomieszczeń magazynowych niejako z każdej strony. Innym budynkiem przykuwającym uwagę jest okazała stodoła pochodząca z lat 60 XIX wieku. Murowana z kamienia i cegły, do dzisiaj "trzyma się świetnie." Na tyłach założenia gospodarczego znajdujemy kolejny ciekawy obiekt, który widoczny jest z pewnej odległości, gdy wybierzemy drogę do Celbowa, wiodącą, przez pola, od strony Żelistrzewa. To wieża ciśnień, zbudowana w 1912, posiadająca, w okresie świetności, charakterystyczne skrzydła..." http://andrzejkrauze.blogspot.com/2016/10/celbowo.html