Rubjerg Knude Fyr

Latarnia morska Rubjerg Knude – duńska latarnia morska, usytuowana na klifie Rubjerg Knude w gminie Hjørring. Ze względu na niebezpieczne warunki żeglugi wzdłuż duńskich wybrzeży w latach 1893-1927 postawiono w Danii 71 latarni morskich. Latarnia morska na Rubjerg Knude została zbudowana w latach 1899-1900 i po raz pierwszy została włączona 27 grudnia 1900 roku. Budynek ma 23 metry wysokości, a światło latarni znajduje się 90 metrów nad poziomem morza. Światło latarni do 1906 r. było gazowe, następnie naftowe, a od 1934 r. elektryczne. Było widoczne w promieniu 40-42 km. Konstrukcja została postawiona na trawiastym terenie i początkowo otoczona była ogrodami. Od tego czasu wokół budynku latarni sukcesywnie tworzy się wydma, zasypując ją i blokując rozprzestrzenianie się jej światła. Już w 1953 roku wyłączono syrenę przeciwmgielną, gdyż wydmy tłumiły dźwięk, czyniąc ją bezużyteczną. W latach 60. XX wieku światła latarni nie było już widać za wydmami. Regularne usuwanie piasku okazało się na dłuższą metę pracą syzyfową i w roku 1968 latarnię wyłączono z użytku. Pozostawała jednak otwarta dla zwiedzających. 14 czerwca 1980 r. w budynku maszynowni otwarto Muzeum Vendsyssel, gdzie zorganizowano wystawę dotyczącą wydm i piasku, a turyści mogli nadal wchodzić na szczyt latarni. W mieszkaniu latarnika urządzono małą kawiarenkę. W 2002 r. obiekt został zamknięty, a w roku 2004 podstawa budynku była już całkowicie zasypana. Niższe spośród otaczających ją budynków przykryte są piaskiem i tylko stare fotografie są świadectwem ich istnienia. Wystawę z przysypanej maszynowni przeniesiono do domku głównego latarnika. Władze Lønstrup zdecydowały się na wypełnienie wnętrza latarni i zabudowań piaskiem, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo zburzenia konstrukcji przez masy piasku. Drugim problemem latarni jest jej umiejscowienie blisko skraju klifu. Chociaż budynek został postawiony 200 metrów od brzegu, z czasem odległość ta znacznie się zmniejszyła. Z każdym rokiem morze coraz głębiej wgryza się w ląd i wydma z latarnią była coraz bardziej przepaści. Szacowano, że przy takim tempie erozji morze mogłoby pochłonąć latarnię ok. 2023 roku. Dlatego w 2019 roku latarnia została przesunięta i znajduje się teraz w bezpiecznej odległości od morza. Creative Commons: Ansgar Koreng, Ragnar1904, Heb