Ruiny dworu – Lewickie

Ruiny klasycystycznego dworu z poł. XIX w. w Lewickich. Budynek zbudowany na planie prostokąta, posiada wyraźny podział na piętrowy korpus główny i parterowe skrzydła. Część główna posiada trzy osie i mieści wejście do budynku. Korpus wyróżnia na elewacji portyk kolumnowy zwieńczony trójkątnym naczółkiem, kolumny zostały wykonane w wielkim porządku i znajdują się pomiędzy antami. Boczne skrzydła są trójosiowe. Przy rezydencji funkcjonował ogród włoski o regularnej, kwaterowej kompozycji, której zrąb powstał w latach 40. XVI w. Kwatery zachodnie zajmowały wtedy zabudowania gospodarcze, a wschodnie – ogród ozdobny, sad i warzywniki. Od północy kwatery zamykał rząd stawów. Historia tego miejsca sięga XV w. i ściśle związana jest z historią rodu Lewickich . Pierwszym właścicielem stał się w 1540 roku Maciej Lewicki – urzędnik sądowy i sędzia bielski który zrobił karierę w I RP głównie za sprawą małżeństwa z księżniczką Anną Porycką ze Zbaraża. Od czasu zaborów majątek wielokrotnie zmieniał właścicieli Od 1945 roku popada w ruinę.