Cathédrale Notre-Dame-de-l'Annonciation Moulins

W miejscu kaplicy z końca X wieku, pierwotnie poświęconej św. Piotrowi, pod koniec średniowiecza zbudowano „ kolegiatę Burbonów ”. Najstarsza część obecnego budynku, zbudowana w ekstrawaganckim stylu gotyckim, a pierwszy kamień położyła w 1468 roku Agnès de Bourgogne, matka Jana II, księcia Burbonów i wdowa po księciu Karolu I Burbonów. Prace zakończono w 1550 r. Kolegiata została erygowana jako katedra w 1823 roku podczas tworzenia diecezji Moulins. Za rozbudowę tego kościoła odpowiedzialny był pierwszy biskup, Antoine de La Grange de Pons, a ważnych prac podjął się jego następca, Pierre Simon de Dreux-Brézé. Podwoił powierzchnię nawy, dodał dwie nawy boczne i harmonijną fasadę z dwiema 81-metrowymi iglicami. Te dodatki architektoniczne wykonane są w stylu neogotyckim naśladowanym z gotyku Ile-de-France z XII wieku, pod wpływem Viollet-Le-Duc. Prace rozpoczął paryski architekt Jean-Baptiste Lassus, które po śmierci Lassusa w 1857 roku kontynuowali Eugène Millet i Paul Selmersheim. Liczne witraże przedstawiające Burbonów, życie św. Katarzyny, św. Barbary, ukrzyżowanie, a nawet drzewo Jessego. Katedra słynie szczególnie z tryptyku przedstawiającego Mistrza z Moulins, arcydzieła stworzonego około 1500 roku przez dawno niezidentyfikowanego artystę, Mistrza z Moulins, dziś uznawanego za malarza holenderskiego pochodzenia. Ale można też podziwiać Czarną Madonnę z XI wieku, ekstrawagancką gotycką grupę rzeźbiarską przedstawiającą „lament Chrystusa”, a także posąg klęczącej Joanny d'Arc. W skarbcu katedry znajduje się relikwiarz Chrystusa z kości słoniowej z XVII wieku, tryptyk Aubery'ego i kolejny z Betlejem przypisywany flamandzkiemu Joosowi van Cleve'owi.