Chapelle des Antonins de Besançon

Kaplica zbudowana w 1720 r., pierwotnie połączona z klasztorem Antoninów, zakonem przyłączonym do Zakonu Maltańskiego w 1775 r., który ostatecznie opuścił Besançon w 1777 r . Kaplicę, która w czasie rewolucji stała się salą widowiskową, w 1852 roku przekształcono w świątynię masońską. Fasada z głównym wejściem od Rue du Lycée jest symetryczna, pozbawiona okien i zorganizowana na dwóch poziomach, z częścią środkową przerywaną bliźniaczymi pilastrami. Obydwa poziomy oddziela doryckie belkowanie, a pośrodku piętra zlokalizowana jest pusta nisza ze wspornikiem wspartym na gadroonowej podstawie. W bocznej fasadzie od strony rue Émile Zola znajdują się między innymi bardziej zwyczajne otwory drzwiowe z ościeżnicą, zwieńczone gzymsem. Na piętrze fasadę podkreślają cztery duże, półokrągłe okna.