Colegiata de Osuna

Założył ją w 1535 roku D. Juan Téllez Girón, IV hrabia Ureña, po uzyskaniu papieskiej bulli, zgodnie z którą to, co już było parafią, stanie się również kościołem kolegiackim. Świątynię wybudowano na miejscu Kościoła Zamkowego, który został całkowicie zniszczony przez pożar. Zewnętrzna część świątyni zaskakuje swoją surowością. Kościół zbudowano z ciosów kamiennych wydobytych z kamieniołomów Osuna. Na głównej fasadzie znajdują się cztery czworokątne przypory, które stanowią główne elementy pięknego wejścia. Po lewej stronie stoi wieża, dzieło budowane od 1914 r. i dotychczas niedokończone. Do Kościoła Kolegiackiego prowadzą trzy pary drzwi. Pozostałe dwa zostały zaślepione od XVIII wieku i znajdują się przy nogach naw bocznych. Brama Puerta de la Cuesta otwiera się przed Klasztorem Wcielenia i umożliwia bezpośrednie wejście do nawy Ewangelii. Ta, która łączy się z nawą Epistoły, nazywana jest Puerta del Sol. Do wnętrza kolegiaty można dostać się przez niewielkie Patio del Pantheon of the Dukes of Osuna, czyli Patio del Sepulchre degli Este, zbudowane w latach 1544–1555 i stanowiące jeden z najpiękniejszych przykładów hiszpańskiego renesansu. Dwa krużganki wyrzeźbiono na kamiennych kolumnach, których łuki segmentowe spoczywają na dużych abakusach zdobionych groteskowymi motywami. Na parterze łuki rozdzielone są pilastrami jońskimi inspirowanymi stylem plateresco. Na ścianach znajdują się malowidła z XVI wieku, których centralnym motywem jest Ostatnia Wieczerza. Planowana jest jego renowacja. Po przejściu dziedzińca wchodzi się do zakrystii Panteonu, małego, elegancko zdobionego pomieszczenia z dekoracją plateresco i przykrytego polichromowanym kasetonowym sufitem w kolorze zielonym i złotym. Z zakrystii można przejść do Kaplicy Matki Boskiej z Grenady, dzieła przypisywanego Guillénowi Ferrantowi. Jest to wyjątkowe dzieło z XVI wieku. Panteony zbudowano pod Kościołem Kolegiackim i Kaplicą Grobu Pańskiego. Składają się z kilku pomieszczeń lub kaplic, zwanych San Marcos, Nuestra Señora del Reposado lub Belén, Galerią i Kaplicą Kalwarii lub De Profundis. Przez wspaniałe drzwi w stylu plateresco przechodzimy z Panteonu do Kościoła Kolegiackiego. Pierwszą rzeczą, którą widzimy, jest Kaplica Niepokalanego Poczęcia, której główną ozdobą jest ołtarz Chrystusa Miłosierdzia, w którym znajduje się wspaniała rzeźba Chrystusa na Krzyżu, dzieło Juana de Mesa, wykonana w 1623 roku. Ołtarz górujący nad kaplicą jest poświęcony Niepokalanemu Poczęciu. Z kaplicy Niepokalanego Poczęcia wchodzi się do wnętrza kościoła, który ma prostokątny plan z trzema nawami i dziewięcioma kaplicami: Kaplicą Główną, Tabernakulum, Dziewicą Starożytną, Duszami, Świętym Piotrem, Dziewicą Królewską, Kaplicą Chrzcielną i Świętą Anną. Znajdują się w nich wspaniałe ołtarze, obrazy i malowidła wybitnych artystów. Do muzeum wchodzi się przez drzwi, również w stylu plateresco, zbudowane w połowie XVI wieku. Do jego zabudowań przynależy stara zakrystia i przyległe pomieszczenia. W czterech pomieszczeniach znajdują się dzieła o dużym znaczeniu, takie jak obrazy i ozdoby wykonane przez wybitnych artystów od XVI do XIX wieku. Wśród obrazów znajdują się: Święty Hieronim i Anioł Sądu, Męczeństwo Świętego Sebastiana i Męczeństwo Świętego Bartłomieja, wszystkie namalowane przez José de Riberę „El Españoleto” w XVII wieku.