Grób Ludwika Kickiego

Był synem szambelana Onufrego Kickiego i Józefy Szydłowskiej. W 1807 wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego, odznaczył się w bitwie pod Raszynem w 1809, brał udział w walkach o Sandomierz oraz wyzwoleniu Lwowa. Odznaczony 18 października 1809 krzyżem kawalerskim orderu Virtuti Militari. Mianowany pułkownikiem w sztabie generalnym, a w 1811 został adiutantem ks. Józefa Poniatowskiego. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego. W kampanii rosyjskiej 1812 roku odznaczył się w bitwach o Smoleńsk, pod Borodino, pod Winkowem, gdzie z Kamienieckim wybawili osaczonego przez kozaków Poniatowskiego i nad Berezyną, gdzie siły polskie zatrzymały atak rosyjski, ocalając Napoleona od ostatecznej klęski. 11 października 1812 odznaczony został krzyżem Legii Honorowej. W bitwie pod Lipskiem towarzyszył ks. Józefowi, aż ranny osunął się z konia. 21 sierpnia 1814 odznaczony Orderem Obojga Sycylii. 11 września 1815 wyróżniony Orderem św. Anny II klasy z brylantami. Służył w armii Królestwa Polskiego jako adiutant wielkiego księcia Konstantego, w październiku 1820 otrzymał nominację na stopień pułkownika strzelców konnych,16 marca 182