Iglesia de San Andrés de Sevilla

Kościół w stylu gotycko-mudejar, parafia San Andrés, znajduje się w sercu historycznego centrum Sewilli. Pałac pochodzi z XIV wieku, a w XV, XVIII i XIX wieku przechodził gruntowne renowacje i rozbudowy. Świątynia składa się z trzech naw rozdzielonych filarami w kształcie krzyża, podtrzymywanymi przez smukłe ostrołuki, na których spoczywają drewniane dachy kratownicowe, typowe dla tego stylu: centralna ma dach dwuspadowy, wyższy, a boczne mają pojedynczy, niższy dach dwuspadowy. Duży ostrołukowy łuk na końcu nawy głównej otwiera dostęp do Kaplicy Głównej, która jest bardzo głęboka i składa się z początkowych prostokątnych sekcji oraz kolejnej końcowej sekcji o planie wielokątnym, który na zewnątrz widoczny jest w postaci zwykłej wielokątnej absydy z przyporami w narożnikach, która tutaj, jak w innych przykładach, jest zwieńczona u góry blankami. Na szczególną uwagę zasługuje ołtarz główny, dzieło barokowe z XVIII w., wykonane z rzeźbionego i złoconego drewna, nad którym góruje obraz Niepokalanego Poczęcia autorstwa Jerónimo Hernándeza (1570 r.). oraz inne mniejsze ołtarze i panele malarskie, w tym Objawienie Matki Boskiej świętemu Bernardowi, dzieło Juana de Roelasa z XVII wieku. U stóp budowli znajduje się proste, ale piękne gotyckie wejście wykonane z kamienia, utworzone przez klasyczny szereg rozwartych i spiczastych łuków, a zewnętrzna część rzeźbiona jest w diamentowe punkty.