Klosterruine Paulinzella

Ruiny dawnego kościoła klasztornego Paulinzella, będące ważnym świadectwem istnienia szkoły budowlanej w Hirsau, są jedną z najważniejszych romańskich budowli sakralnych w środkowych Niemczech. Klasztor został założony wkrótce po 1100 roku przez saską szlachciankę Paulinę w cichej samotności lasu jako „Marienzelle”. Kilka lat później rozpoczęto budowę kościoła klasztornego, dla którego po śmierci fundatora w 1107 roku stopniowo utrwaliła się nazwa „Paulinzella”. Po rozbudowie dawnego klasztoru na reprezentacyjną siedzibę administracyjną hrabiów Schwarzburga, w 1542 roku w miejscu budynku rekolekcyjnego sióstr wybudowano nowy biurowiec . Jej parter wzniesiono z kamiennego materiału rozebranych budynków klasztornych, górne kondygnacje miały konstrukcję szachulcową. Dziś w budynku mieści się Urząd Leśnictwa Turyngii Paulinzella i wystawa „Od kamiennego topora do piły łańcuchowej”. Ostatnim budynkiem na terenie dawnego klasztoru był zamek myśliwski , który powstał około 1620 roku. Dziś mieści się tu Muzeum w domku myśliwskim. Ekspozycja koncentruje się na powstaniu i okresie świetności zespołu klasztornego, a także ponownym odkryciu ruin kościoła około 1800 roku.