La Batterie de Kerbonn

La Batterie de Kerbonn. Aby wesprzeć od południa baterie artyleryjskie zainstalowane na Pointe du Toulinguet, francuska marynarka wojenna utworzyła w 1889 roku na skraju klifu naprzeciw wioski Kerbonn nową baterię. Znajduje się w połowie drogi pomiędzy Pointe du Toulinguet i Pointe de Pen-Hir. Fort Kerbonn był w początkach uzbrojony w trzy moździerze 270 mm model 1889 na stanowisku Vavaseur. Ustawiono je na półokrągłych betonowych platformach poprzedzonych attyką z gruzu. Kąt ostrzału wynosił 300°. Aby zapewnić obronę baterii przed atakami lądowymi, zabezpieczono ją przekopem flankowanym przez niewielką murowaną wieżę obronną. W 1891 roku wybudowano prochownię skalną. Główne wejście do tego magazynu znajdowało się w rowie naprzeciw wieży obronnej. Magazyn ten zaopatrywał platformy strzeleckie za pośrednictwem windy towarowej umieszczonej pomiędzy drugą i trzecią platformą strzelecką. W 1932 roku moździerze zastąpiono czterema działami kal. 164 mm model 1893 o zasięgu 20 km i zainstalowano reflektor o średnicy 150 mm do strzelania nocnego. Zbudowano także stanowisko kierowania ogniem, które miało kierować ogniem armat. Armia niemiecka odzyskała i zrehabilitowała baterię w 1941 roku, zachowując francuskie działa. Aby pomieścić załogę armat, zbudowano drewniane baraki. Po sporadycznych bombardowaniach brytyjskich Królewskich Sił Powietrznych w 1942 roku zainstalowano obronę przeciwlotniczą. Składał się on z dwóch jednorurowych działek FLAK 28 (przeciwlotniczych 20 mm), jednego działka Oerlikon Flak 20, jednego czterolufowego działka Flak 28 i czterech działek Flak kal. 75 mm. Obrona naziemna baterii składała się z dwóch dział przeciwpancernych PAK kal. 75 mm, czterech armat kal. 75 mm, sześciu karabinów maszynowych, dwóch moździerzy 80 mm (Granatwerfer 34) i dwóch moździerzy 50 mm. Bateria otrzymała nazwę MKB Kerbonn (Marine Kusten Batterie), a obrona lądowa WN CR346 (Wiederstandnest Crozon). Od 1943 roku podjęto poważne prace. Zbudowano cztery bunkry mieszczące 164 działa. Jest to odmiana bunkra typu M270 (1950 m 3 betonu). Do komory strzeleckiej dla armaty 164 skierowanej w stronę morza dodano drugą komorę strzelniczą skierowaną w stronę lądu, mieszczącą armatę 75, w celu kierowania ogniem dział 164, stanowisko kierowania ogniem typu M162a zbudowano na krawędzi klifu. Do bunkrów tych dodano cztery schrony dla dwóch kompanii piechoty typu 622, schron dla kompanii piechoty typu 621, stanowisko pierwszej pomocy typu 638 stacja, schron amunicyjny typu 607, bunkier na zbiornik na wodę, dwa Tobruki na moździerz 50 typ 61a i trzy obudowy dla dział przeciwlotniczych Flak . Planowano skład amunicji typu FL246, którego jednak nie wybudowano. W tym czasie baterię obsługiwała 4. MAA262 (4. kompania Artylerii Morskiej Abteilung 262 Kriegsmarine).