Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Warszawie

Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Warszawie – muzeum mieszczące się w dawnej siedzibie Gestapo w alei Jana Chrystiana Szucha 25, filia Muzeum Więzienia Pawiak będącego oddziałem Muzeum Niepodległości. Jest jednym z najlepiej zachowanych miejsc niemieckiej nazistowskiej kaźni Polaków w Warszawie. W czasie okupacji aleja Szucha znalazła się w centrum tzw. dzielnicy policyjnej (posiadającej status Nur für Deutsche), a jej nazwę zmieniono na Strasse der Polizei (pol. ulica Policyjna). 1 października 1939 roku część gmachu przy al. Szucha 25, w którym mieściło się Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, zajęły na kilka dni oddziały Wehrmachtu. 7 października budynek został oficjalnie przejęty przez niemiecką służbę bezpieczeństwa, przekształconą w październiku z Einsatzgruppe IV w Urząd Komendanta Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa dystryktu warszawskiego (niem. Der Kommandeur Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst für den Distrikt Warschau). Pierwszym szefem Urzędu został SS-Obersturmbannführer Josef Meisinger. W 1941 roku zastąpił go SS-Standartenführer Ludwig Hahn. Gmach przy al. Szucha 25 nie został zniszczony w ostatnich miesiącach wojny. Byli więźniowie i mieszkańcy Warszawy zaczęli traktować to miejsce jak cmentarz – paląc znicze i składając kwiaty. Podjęli również inicjatywę utworzenia w podziemiach budynku mauzoleum – miejsca pamięci narodowej. Na mocy postanowień uchwały Rady Ministrów z 25 lipca 1946 roku pomieszczenia piwnic więzienia Gestapo przy al. Szucha 25 w Warszawie uznane zostały za miejsce martyrologii, świadectwo męki i bohaterstwa Polaków. Zdecydowano zachować areszt w stanie nienaruszonym i utworzyć w nim muzeum. Mauzoleum Walki i Męczeństwa zostało otwarte 18 kwietnia 1952 roku Źródło: Wikipedia