Pałac Biskupów Krakowskich w Warszawie

Pałac Biskupów Krakowskich znajuduje się przy ul. Miodowej 5 w Warszawie. Budowę pałacu rozpoczęto w 1622 roku dla biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika. Był oficjalną rezydencją miejską biskupów krakowskich, którzy jako senatorowie duchowni musieli brać udział w pracach senatu Rzeczypospolitej. Po zniszczeniach w czasie potopu szwedzkiego został odbudowany w 1668 dla biskupa Andrzeja Trzebickiego. W połowie XVIII wieku pałac był już bardzo zniszczony. W latach 1760–1762 został poddany gruntownej przebudowie z inicjatywy biskupa Kajetana Sołtyka najprawdopodobniej według projektu Jakuba Fontany. Pałac przybrał szatę późnobarokową. W tym stanie pałac utrwalił Canaletto w obrazie przedstawiającym widok ulicy Miodowej namalowanym w 1777 roku. Od końca XVIII wieku budowla mieściła liczne urzędy. Po III rozbiorze Polski w 1795 roku stał się siedzibą prezydenta Prus Południowych von Hoyma. Po roku 1828 został przebudowany na kamienicę czynszową dzieląc pomieszczenia frontowego budynku stropem. Po roku 1910 roku został częściowo wyburzony od strony pałacu Teppera w związku z budową nowej kamienicy. Pałac był spalony we wrześniu 1939, a zburzony w powstaniu warszawskim. Odbudowany został po wojnie w latach 1948–1950 według projektu Ludwika Borawskiego i Wacława Podlewskiego na siedzibę Zjednoczenia Przemysłu Lotniczego i Silnikowego. Elewacji od strony ul. Miodowej przywrócono wygląd jaki otrzymała w latach 1760–1762 pozostawiając jednak podział pierwszego piętra na dwie kondygnacje. Przy rekonstrukcji posłużono się obrazem Canaletta. W 2010 pałac wrócił do spadkobierców Edwarda Piotrowskiego, jego ostatniego przedwojennego właściciela.