Park Zdrojowy w Nałęczowie

Niewątpliwie najważniejszym miejscem Nałęczowskiego Uzdrowiska jest Park Zdrojowy. To założenie powstało już w połowie XVII wieku, a w 1957 roku park wpisano do rejestru zabytku. Początek parku łączy się z osobą Stanisława Małachowskiego, który w 1751 roku nabył te tereny i rozpoczął w 1775 roku budowę pałacu, wokół którego miał powstać park. Samo uzdrowisko w Nałęczowie zaczęło działać dopiero w 1817 roku, kiedy to badania chemiczne potwierdziły właściwości lecznicze tutejszych źródeł. Potem na przestrzeni wielu lat uzdrowisko i Park Zdrojowy był powiększany i przebudowywany. Dosyć łagodnie uzdrowisko przeszło przez I wojnę światową, która nie poczyniła tu większych zniszczeń. Jednak już II wojna światowa odcisnęła swoje piętno na parku. Wycięto wtedy wiele drzew, a opuszczony park szybko uległ zniszczeniu i zakrzaczeniu. Ponowną świetność miejscu przywrócono w 1953 roku przeprowadzając rekultywację parku i uzdrowiska. Obecnie park jest ogólnie dostępnym i ulubionym miejscem spacerów kuracjuszy. To jedyne w Polsce takie uzdrowisko o profilu klimatyczno–kardiologicznym. Najcenniejszym zabytkami parku są: Pałac Małachowskich z lat 1771–75, „Stare Łazienki” z lat 1816–21, Dom Zdrojowy zbudowany na miejscu starej drewnianej pijalni z 1964 i Sanatorium „Książę Józef” z 1878. Oprócz zabytków, spacerując po alejach parku możemy podziwiać stary i piękny drzewostan, oraz bogaty świat ptaków wodnych.