Puente del Arenal Bilbao

Wraz z rozwojem Bilbao miejskie serce miasta oddalało się od prymitywnego Siete Calles. Mieszkańcy Bilbao wiedzieli, że główną drogą rozwoju miasta jest obszar Abando. W rzeczywistości tranzyt między mieszkańcami Bilbao a Abandon Tarras, poprzez przejście łodzią przez ujście rzeki, był coraz mniej płynny. Dlatego też nieuchronne było zjednoczenie obu brzegów, co do tej pory było możliwe jedynie poprzez most San Antón lub most wiszący San Francisco. Skargi obywateli przyniosły skutek. Nowy most zaprojektowano w 1844 r., budowę rozpoczęto w 1845 r., a zakończono w 1847 r. Uważa się, że przy budowie mostu miał coś wspólnego architekt Amado Lázaro. Był to trzeci most nad ujściem rzeki, stając się głównym nowoczesnym połączeniem pomiędzy miastem a Republiką Abando. Miał konstrukcję metalową (był to pierwszy znany hiszpański most żeliwny) z podnoszonymi skrzydłami w środkowej części i otrzymał imię Izabeli II . Jego metalowe elementy zostały odlane w niedawno otwartej odlewni Santa Ana de Bolueta w Bilbao. Sama królowa chciała zobaczyć most podczas swojej wizyty w 1865 roku, w której towarzyszył jej książę Asturii, przyszły król Alfons XII. 1866 roku przestały działać skrzydła podnoszące w jego środkowej części. Był to most płatny , za który pobierana była opłata do 1870 roku. Z tego powodu mieszkańcy Abando zbudowali w 1867 roku most Fueros. Przez lata po budowie ulegał stopniowemu zniszczeniu z powodu powodzi i innych przyczyn. W 1876 roku zatwierdzono jeden z projektów inżyniera Adolfo de Ibarreta, most utworzony z trzech kamiennych łuków, który miał zastąpić zniszczony most żeliwny. Otwarcie nastąpiło 1 grudnia 1878 roku. Dzięki stałej konstrukcji ruch rzeczny w górę rzeki ograniczał się do wyłącznego przepływu barek i małych parowców. W czerwcu 1937 roku, podczas wojny domowej , most został wysadzony w powietrze i zbudowano tymczasowy z barek i desek, bardzo blisko już zniszczonego mostu. W międzyczasie budowano obecny most żelbetowy, który został oddany do użytku w 1940 roku, pod nazwą Most Wiktorii. W 1980 roku ponownie przemianowano go na Most Arenal. W tamtych latach wyeliminowano oryginalne elementy dekoracyjne, które nadawały mu osobowość i spójność projektu (kamienie milowe, balustrady itp.) nawiązujące do reżimu Franco, degradując pierwotny wizerunek mostu.