Sé Catedral de Faro

Chociaż nie ma na to żadnych dowodów dokumentalnych, prawdopodobne jest, że kościół Santa Maria de Faro – poświęcony kultowi maryjnemu i zbudowany w 1251 r., dwa lata po odzyskaniu miasta, na polecenie arcybiskupa Bragi, D. João Viegasa – został zbudowany na pozostałościach starożytnej wczesnochrześcijańskiej bazyliki, która później została przekształcona w meczet. Zachowały się niektóre elementy architektoniczne oryginalnej budowli z XIII/XIV wieku, takie jak dzwonnica i dwie kaplice w transepcie. W 1271 roku świątynię przekazano Zakonowi Świętego Jakuba jako nagrodę za zasługi oddane przy zdobywaniu miasta. W XIV wieku miasto zostało podniesione do rangi biskupstwa, a za panowania Dionizosa przeszło pewną rozbudowę. W 1577 roku katedrę w Faro podniesiono do rangi siedziby biskupiej diecezji Algarve, zastępując katedrę w Silves. W 1596 roku kościół i miasto zostały splądrowane i spalone przez wojska angielskie pod wodzą Roberta Devereux, 2. hrabiego Essex. Z gotyckiego wystroju zachowały się jedynie kaplice na szczycie, wieża na fasadzie i ściany nawy, natomiast ołtarze i drewniane stropy uległy zniszczeniu. Wnętrze przebudowano w stylu manierystycznym w XVII wieku, wzbogacając je o różne złocone rzeźby i organy zbudowane około 1715 roku, których kopię król D. João V zamówił w 1750 roku. Kopia została wysłana do katedry Mariańskiej w Brazylii. Trzęsienia ziemi w latach 1722 i 1755 spowodowały pewne uszkodzenia budynku i doprowadziły do ​​dalszych prac, ale od tego czasu kościół nie przeszedł większych zmian. Wnętrze katedry w Faro mieści jedną z najcenniejszych kolekcji dzieł sztuki z XVII i XVIII wieku w Algarve. Ołtarz i chór znajdują się w głównej kaplicy, Capela do Santo Lenho, pokrytej złoconą stolarką. Można tam podziwiać ważny zbiór relikwiarzy i grób biskupa-założyciela, a także XVII-wieczne płytki, a mianowicie panele figuralne w kaplicy Nossa Senhora do Rosário oraz panele dywanowe w kaplicy głównej i na bocznych ścianach świątyni. Warto również wspomnieć o kaplicy Nossa Senhora dos Prazeres, małym klejnocie sztuki barokowej, z pięknymi przykładami złoconych rzeźb, intarsji, płytek i malowideł.