Sé Catedral de Silves

Silves otrzymało tytuł siedziby biskupiej po pierwszym zdobyciu miasta przez Arabów w 1189 r., jednak budowa katedry rozpoczęła się dopiero w 1268 r., kiedy to miasto zostało ostatecznie zdobyte przez D. Alfonsa III. Katedra posiadała tytuł katedry aż do XVI wieku, kiedy to stolicę diecezji przejęło Faro. Miasto zaczęło wówczas podupadać z powodu zamulenia rzeki Arade i wzrostu znaczenia wybrzeża Algarve. W tym okresie tron ​​biskupi piastowało 26 biskupów. Jest to świątynia w stylu gotyckim, silnie inspirowana estetyką klasztoru w Batalha, z późniejszymi modyfikacjami i renowacjami, w których wyróżnia się apsyda składająca się z trzech kaplic i portyku głównej fasady wstawionego w alfiz (artykulacja otacza zespół rzeźbiarski). Wejście do kościoła prowadzi przez boczny portal po stronie południowej, w stylu rokoko, zbudowany pod koniec XVIII wieku, znany jako Porta do Sol. Wewnątrz miesza się kilka stylów architektonicznych. Apsyda i transept mają ostrołukowe sklepienia gotyckie, a ołtarze boczne zdobią rzeźbione dekoracje w stylu barokowym. Można również podziwiać grobowce Gastão da Ilha i João do Rego, wysokich rangą urzędników administracji miejskiej w XV wieku, a także grobowce niektórych biskupów Silves. W centrum głównego ołtarza znajduje się grób króla D. João II, pochowanego tutaj w 1495 r., którego szczątki przeniesiono później do klasztoru w Batalha w 1499 r. Kościół pierwotnie był poświęcony Santa Maria, a później Nossa Senhora da Conceição, którą w głównej kaplicy przedstawia gotycki obraz. Podobnie jak wiele budynków w Silves, katedra została zbudowana z czerwonego piaskowca, Gres de Silves, który charakteryzuje miasto swoją kolorystyką i dominacją.