Pałac Myślewicki w Warszawie

Pałac wzniesiono na polecenie Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1774–1779, według projektu Dominika Merliniego, w stylu wczesnoklasycystycznym. Jego nazwa pochodzi od pobliskiej, nieistniejącej obecnie, wsi Myślewice. Początkowo mieszkali w nim dworzanie królewscy, później przejął go książę Józef Poniatowski (w kartuszu nad wejściem znajdują się jego inicjały).

W okresie międzywojennym był zajmowany przez komendanta Warszawy Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego, a potem wicepremiera Eugeniusza Kwiatkowskiego.

Pałac przetrwał II wojnę światową. Wydział Architektury Zabytkowej Biura Odbudowy Stolicy urządził w nim magazyn mebli i detali architektonicznych. Pałac pozostał budynkiem rządowym. W budynku mieściły się apartamenty gościnne Urzędu Rady Ministrów. Zatrzymali się w nim m.in. przywódca Jugosławii Josip Broz Tito, premier Indii Indira Gandhi i wiceprezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon. Obiekt został przejęty przez Muzeum Łazienki Królewskie w 1980.

W latach 1958–1970 w jadalni pałacu odbywały się poufne rozmowy ambasadorów Chińskiej Republiki Ludowej i Stanów Zjednoczonych, których wynikiem było nawiązanie stosunków dyplomatycznych między tymi państwami. Te wydarzenia upamiętnia tablica znajdującą się przy wejściu.

W 2015 zakończył się remont pałacu Myślewickiego, będący częścią większych prac renowacyjnych prowadzonych w Łazienkach. Naprawiono wtedy więźbę dachową i wymieniono jej pokrycie z miedzianej blachy oraz odnowiono elewację. W 2019 przed pałacem odsłonięto pomnik Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego.

Budynek zachował XVIII-wieczny wystrój malarski. W sieni i klatce schodowej są oryginalne polichromie, które wykonał Antoni Herliczka. W jadalni na parterze widoczne są – wykonane przez nadwornego malarza Stanisława Augusta, Jana Bogumiła Plerscha – weduty miast włoskich: widok zamku i mostu Świętego Anioła w Rzymie, widok papieskiej willi Piusa VI w Watykanie oraz dwa widoki placu Świętego Marka w Wenecji. W pokoju krajobrazowym ocalał zespół ośmiu rokokowych widoków z antycznymi ruinami na tle włoskiego krajobrazu, stworzonych przez Antoniego Herliczkę.

W pałacu znajduje się jedna z dwóch ocalałych w Polsce XVIII-wiecznych łazienek (druga to łazienka Izabeli Lubomirskiej w pałacu w Wilanowie). Do dziś przetrwały stiuki, marmurowe wykończenia oraz plafon autorstwa Plerscha Zefir i Flora (jedyne takie malowidło artysty zachowane we wnętrzu pałacowym w Warszawie). Łazienka jest połączona sekretnymi schodami z sypialnią umiejscowioną piętro wyżej. Istnieją przesłanki, że miał z nich korzystać sam władca.

Źródło Wikipedia